بعدها نوشت: دچار یک سکوت دیجیتال شدم ،
در همه جای این بی سر و ته مکان .
------------------------------------------------
شاید زمانی دیگر
بسم الله
دیر یا زود باید گذاشت و گذشت
باید دید و دل نبست
باید ...
امروز این چهارمین بار است که می آیم اینجا تا یه چیزی بنویسم اما ...
حاج جمال و چراغ روشنش مدتی برای بعضی کمک حال بود برای بعضی هم سوهان روح
برخی به خواندنش عادت کرده بودند و برخی هم هر از چند گاهی گذرشان می افتاد
بعضی لطف داشتند و بعضی بغض!
بعضی کمک گرفتند و بعض کمک دادند ...
خلاصه دنیایی داشتیم ، غریب بود نازنین .
حاج جمال تمام شد و به یادگار می ماند برای زمانی که دلم برای خودم تنگ تر می شود ...
و حال این حاج جمال ، «دچار» شده است ...
دچار خیلی چیز ها ...
و این دچار شدن ، فضای روشن بودن چراغ اینجا رو شاید خدشه بیندازد، پس اینجا بماند برای زمانی که حاج جمال احیانا خواست بنویسد ... ، شاید زمانی دیگر .
اینجا را از سیاهی در آوردم و از دوستانی که این همه مدت منتظر بودن و تحمل کردند و پیام خصوصی گذاشتند که چرا اینجا اینقدر ساکته و خسته کننده شده و دوستانی که نظر دادند در این متن آخر و کمک حال بودند بسیار ممنون و در عین حال عذر خواهم .
آدرس جدیدم اینجاست: http://do-4.blogspot.com اما دوست دارم فقط دوستانی که پیگیرند بتوانند داشته باشند و نه همه ، یعنی فقط شماهایی که لطف دارید و اینجا هستید .
تعداد بازدید و و لینک دادن و این قضایا در جایگاه اول اهمیت نیست برای من ، بلکه بدانم چه کسانی می خوانند نوشته های مرا و چگونه میتوان ارتباط موثرتر و مفیدتری با ایشان داشته باشم و چگونه میتوانیم بهم کمک کنیم ، مهم است .
پس دوستان لطف کنند در کامنت های همین مطلب آدرس Gmail خود را لطف کنند تا دعوتنامه برایشان ارسال کنم . البته با ایمیل های دیگر حداکثر تا 30 روز قادر به مشاهد وبلاگ هستید .
علی مدد