روز اول كه نوشته رو تو بلاگ گذاشتي و از يكي مثل من كمك خواستي ميخواستم تو كامنت بنويسم و نظر بدم ...

اما خواستم خودت تصميم بگيري ...

يادته وداع با محرم و صفر تو دانشگاه فردوسي ...

يادته روز اول از بلاگ تا پلاك دو كه از ما ناراحت هم شدي ...

حتما تا الان هم ناراحتي ...

بگذريم ...

درسته ميشه از دو راه به مقصد رسيد اما به راستي ميشه تو هردو راه يه جور و با انرژي و ... كار كرد ... (به روز بودن . كيفيت و ...)

حاج جمال ... ما معمولا داشته همونو نمي بينيم ...

ببين چي داري ...

راستي ...

واقعا تونستي بيان كننده اينجا چراغي روشن است باشي ؟؟؟

.............................................

به نظر من همين رو محكم تر و قوي تر كن ...

توكل و توسلت رو هم بشتر ...

درسته من زياد تو فضاي نت نيستم ...

اما همين قدر ميگم ما كه چند بلاگي هستيم ... عروج و تخريبچي

اشتباه كرديم ...

اشتباه ما را تكرار نكن ...

اين كه گفتم اشتباه دليل دارم ... اگه خواستي حضوري در خدمتم ...

فقط پيشنهاد ميكنم ... يه بلاگ بزن ...

براي حرفايي كه اينجا نميشه زد ...

لازم هم نيست كسي بدونه كه تويي كه مينويسي ...

اسمشو هم بزار دلت انتخاب كنه نه كسي دربارش نظر بده ....

...

حاج آقاي روح چي ميگفت ... ؟ ... !

معناي ونفخت فيه من روحي در قم الليل ...

...

ببخش با عراجيفم سرت رو درد آوردم ...

سرخي خونم فداي سبزي قدومش ...

يا حق ...