دلم را سپردم به بنگاه دنيا و هي آگهي دادم اينجا و آنجا
و هر روز براي دلم مشتري آمد و رفت و هي اين و آن سرسري آمد و رفت

ولي هيچ کس واقعا اتاق دلم را تماشا نکرد دلم قفل بود کسي قفل قلب مرا وا نکرد

*
يکي گفت: چرا اين اتاق پر از دود و آه است
يکي گفت: چه ديوارهايش سياه است
يکي گفت: چرا نور اينجا کم است
و آن ديگري گفت: و انگار هر آجرش فقط از غم و غصه و ماتم است

*
و رفتند و بعدش دلم ماند بي مشتري
ومن تازه آن وقت گفتم:

خدايا تو قلب مرا مي خري؟

*
و فرداي آن روز خدا آمد و توي قلبم نشست و در را به روي همه
پشت خود بست

*
و من روي آن در نوشتم: ببخشيد، ديگر
براي شما جا نداريم از اين پس به جز او کسي را نداريم.

بازگشتي به فطرت خود بعد يك ماه عبادت و خودسازي، ***
تولدت مبارك روزه دارالتماس دعاي فراوان ***